Ik stel binnen mijn gezinnetje voor om een wandeling te maken tot aan de pointe du Hourdel.
Ze zijn allemaal opgewonden en vertalen hun enthouisasme in “jaaa, geweldig!”
We trekken onze sneakers aan en nemen de verrekijker mee.
Zodra de autodeuren opengaan …
zijn we ergens anders!
Aan het einde van de kade, terwijl ze op het houten ponton spelen (niet echt discreet), vraagt mijn man hen om stil te zijn … Hij ziet een grijze zeehond op de zandbank, recht voor ons. Iedereen houdt zich stil en houdt zich klein om hem niet bang te maken en hem goed te kunnen observeren.
Met de verrekijker kunnen we hem goed zien!
©F.Vol
Alles wordt eenvoudig en aangenaam, een echt topmoment.
We besluiten om langs de rand van het water te lopen, in de richting van Cayeux-sur-Mer … En na 5 minuten, verzeker ik u … heb ik het gevoel dat ik aan het einde van de wereld ben. Het licht is magisch. Terwijl de kinderen lachen en spelen met de kiezelstenen, lopen mijn lieveling en ik hand in hand.
We zien drie zeehonden die aan de rand van het strand zwemmen.Het lijkt bijna of ze ons volgen …
Ze zijn waarschijnlijk aan het vissen … De kinderen vechten om de verrekijker. De volgende keer hebben we er minstens 2 nodig!
Met de kiezelstenen maken de kinderen steenmannetjes. U weet wel, die kleine stapels steentjes die in perfecte balans zijn: het schijnt dat ze geluk brengen.
En allemaal samen zijn we op zoek naar een schat: een mooie kiezelsteen in de vorm van een hart.
Ik heb ze de uitdaging voorgeschoteld omdat ik zeker weet dat ik zo’n steen kan gebruiken voor mijn volgende decoratief doe-het-zelfproject.
We lopen tot de bunker en verder tot aan de Route Blanche, en maken daarna rechtsomkeer.
Op de kade verkopen de vissers hun laatste vis. De kinderen, met hun ogen wijd opengesperd, vragen om kleine grijze garnalen … op dit moment van de dag vormen zij inderdaad een uitstekend aperitief.
Meer informatie…
Geef uw mening
Wees de eerste om een reactie achter te laten!
Wees de eerste om een reactie achter te laten!
Een reactie toevoegen